عکس دسته جمعی با پدرخوانده عنوان کتابی است که برای خاطره بازهای سینما خیلی مهم است. صفی یزدانیان در این کتاب آنطور که دوست دارد سینما را وصف می کند و در قید و بند ساختارهای ریاضی شکل آن نیست . این منتقد و فیلمساز سینما در کارنامه خود کارگردانی آثاری چون :«در دنیای تو ساعت چند است؟» و «ناگهان درخت» را دارد و همانطور فیلم می سازد که از فیلم ها می نویسد . برای سینما نوشتن احساس نابی به مولف می دهد که به عقیده من یزدانیان حتی هنگامی که فیلم می سازد در حال نوشتن برای سینما است .
کتاب چه می گوید؟ نویسنده چه می خواهد؟
بزرگترین حسن و در عین حال از نظر منطقی نقطه ضعف صفی یزدانیان واژه هایی است که توسط احساسات او در هنگام نقد آثار سینمایی پشت سر هم قطار می شوند . همانطور که در کتاب «ترجمه تنهایی» صفی یزدانیان هنگام صحبت از تارکوفسکی و یا برگمن بیشتر درگیر خودشناسی است تا موشکافی فیلم نامه در «عکس دسته جمعی با پدرخوانده» هنگام تورق کتاب متوجه می شویم نویسنده چیزهایی از سینما و اثر به خواننده تزریق می کند که خاصیت نوستالژی دارند و یا اصلا وجود نداشته اند . امیال شاعرانه و تفکر یزدانیان منجر به تداعی خاطراتی خواهند شد که دستخوش تغییر خودخواسته قرارگرفته اند و هرگز روی نداده اند .. زبان سینما بهترین گزینه برای بروز چنین جریان ذهنی از طرف مولف است و یزدانیان بهترین انتخاب را برای ابراز چنین احساساتی داشته . کتاب حاضر قرار است در حالی که خواننده را نشسته بر روی صندلی سالن سینما فرض می کند در پایان از او بخواهد تا با نویسنده یک عکس دسته جمعی بگیرد چرا که به باور من نویسنده به طور ناخودآگاه در این کتاب با خواننده نیز خاطراتی غیر ارادی می سازد .
زبان شعر، انتقاد شاعرانه
آنچه باعث تفاوت میان لحن و دید یزدانیان نسبت به دیگر منتقدین در ایران می شود وجود ذات شاعرانه و جغرافیایی است که در آن رشد کرده . در هنگام مطالعه متن یزدانیان مانند آثار سینمایی اش گویی در حال پیاده روی میان جنگل ها و کوه ها خاطراتی را به یاد می آوریم که به شکل یک شعر در ذهن جاری می شوند . یزدانیان در واقعیت منتقد سینما نیست بلکه عاشق رویا است و این رویا تنها در سینما به حقیقت تبدیل می شود . در نوشته های او آن جاه طلبی منتقدانه مانند مسعود فراستی را نمی بینیم همانطور که در «عکس دسته جمعی با پدرخوانده» دیده می شود هنگامی که از سه گانه کاپولا می نویسد ناگهان نوشته را کات می کند و نقل قولی از خورخه لوئیس بورخس می آورد : موسیقی می داند آنچه را که من اکنون احساس می کنم . او مدام حافظه خود را در هنگام نوشتن بر روی فیلمی مورد آزمایش قرار می دهد تا بهترین تصویر برای بیان احساسی که در لحظه از دیدن سکانس مورد نظر در ذهنش جاری می شود را بیان کند . این زبان شاعرانه انتقاد شاعرانه به همراه دارد . انتقادی که در عمل عیب یا کمبود ابژه را نمی گوید بلکه از تاثیری حرف می زند که تصویر ساخته شده بر روی بیننده می گذارد . او عاشق است . عاشق هرگز عیب معشوق را نمی بیند . بلکه همواره سعی در پوشاندن عیب هایش دارد . و یزدانیان فقط برای آثاری می نویسد که بهشان عشق می ورزد . کتاب حاضر که به همت نشر «گیلگمش» راهی بازار شده است برای عاشقان پدرخوانده جذاب ترین تداعی خاطرات را به همراه دارد . مطالعه این کتاب علاوه بر آنکه خواننده را با تفکر و سلیقه فیلم سازی صفی یزدانیان آشنا می کند ، اطلاعات شاعرانه ای از آثار مهم سینما در اختیار او می گذارد و برای بهتر اندیشیدن در باره یک اثر سینمایی دید وسیعی ایجاد کرده است. سینمایی «پدرخوانده» اثر کاپولا بهترین نمونه برای اهمیت داستان و داستان‌گویی بصری است. وقتی یک اثر بیننده/مخاطبش را شگفت زده می‌کند که داستان شگفت‌انگیزی داشته باشد. اگرچه شاید ماریو پوزو به گفته خودش این قصه را برای پول درآوردن نوشته اما قطعا این شغل حلال است. تاثیری که این اثر سینمایی بر روی مولفین و مخاطبین سینما گذاشت به مراتب عمیق‌تر از تاثیری است که برادران لومیر بر جهان عکاسی و نقاشی گذاشتند و باید این اعتراف را کرد که اگر کاپولا یک نابغه است، پوزو قطعا یک نابغه پرور.

اداره‌کل موزه‌های کشور، در نامه‌ای به معاون همکاری‌های فرهنگی و سمن‌های وزارت امور خارجه و دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو-ایران، مراتب نگرانی خود را نسبت به انتقال منشور کوروش به کتابخانه ملی رژیم صهیونیستی را اعلام و خواستار لغو آن شد.
به گزارش اداره کل روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت میراث فرهنگی، اداره‌کل موزه‌ها در نامه‌ای به امیرحسین غریب‌نژاد معاون همکاری‌های فرهنگی و سمن‌های وزارت امور خارجه و علی‌اکبر متکان دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو-ایران، مراتب نگرانی خود را نسبت به انتقال منشور کوروش به کتابخانه ملی رژیم صهیونیستی اعلام کرد و جلوگیری از این اقدام را خواستار شد.
در این نامه که به امضای هادی میرزائی، مدیرکل موزه‌ها رسیده، آمده است: طبق اخبار منتشره، بریتانیا نسبت به انتقال منشور کوروش -که هم‌اکنون در آمریکا به نمایش درآمده است- به کتابخانه ملی رژیم اشغالگر قدس در بیت‌المقدس از ۴ اکتبر تا ۲۸ نوامبر ۲۰۲۴ اقدام خواهد کرد. انتقال این اثر تاریخی که وجهه جهانی دارد به جهت مخاطراتی که می‌تواند به همراه داشته باشد، قطعاً به صلاح نخواهد بود.
در ادامه نامه با تاکید بر حق مالکیت معنوی جمهوری اسلامی ایران بر منشور کورش، ممنوعیت ارسال و اقدامات حقوقی را بر اساس کنوانسیون ۱۹۴۵ در خصوص حمایت از اموال فرهنگی در صورت بروز منازعات مسلحانه، خواستار شده است.

دانشجو: کارگاه «اقتباس در سینما، از مسیح کردستان تا غریب» با حضور محمدحسین لطیفی در پنجمین روز از چهاردهمین جشنواره عمار در سینما فلسطین برگزار شد. محمدحسین لطیفی در ابتدای نشست سخنانش را از شروع کارش در تلویزیون و سینمای جمهوری اسلامی آغاز کرد و بعد به به فیلم سینمایی «غریب» رسید که برگرفته شده از کتاب «مسیح کردستان» بود. لطیفی با بیان اینکه ابتدا قصد ساخت سریال مربوط به شهید بروجردی را داشتند، اظهار کرد: ما قرار بود یک سریال درباره شهید بروجردی بسازیم ولی نشد و در نهایت رسید به فیلم سینمایی «غریب». رُک بگویم که در ذهن هیچ کدام از ما عوامل اصلی فیلم نمی‌گنجید که با توجه به هزینه‌ها و شرایطی که وجود داشت، بشود سریال درستی ساخته شود.  واقعیت این است که در بحث مدیریت فرهنگی ضعف شدیدی داریم. چند کارگاه تخصصی سنگین در حوزه‌های مختلف مربوط به سینما برگزار شده‌است؟ چرا چنین هزینه‌ای نمی‌شود؟ اگر من رئیس صداوسیما بودم، اول ملک صداوسیما را می‌فروختم و تا صد سال با آن برنامه می‌ساختم. آن سازمان عریض و طویل چه سودی دارد؟ کل آن با یک ساختمان ۱۲ طبقه جمع می‌شود. این‌ها همه‌اش به جز هزینه‌های بازرگانی است که نوش جانشان. البته اشتباه نکنید؛ این حرف‌های من گلایه نیست، انتقاد است.

میزان: پویانمایی «ده سالگی» به کارگردانی فاطمه جعفری از تولیدات سال ۲۰۲۳ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به بخش مسابقه کودکان جشنواره فیلم «بلک مووی» در کشور سوییس راه یافت. این فیلم بنا به اعلام دبیرخانه جشنواره قرار است در روز‌های ۳۰ دی، ۴ و ۸ بهمن ۱۴۰۲ (۲۰، ۲۴ و ۲۸ ژانویه) برای مخاطبان به نمایش درآید. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در دور‌های قبلی این جشنواره نیز با فیلم‌های «لباسی برای عروسی»، «زنگ تفریح»، «نان و کوچه»، «مسافر»، «دو راه حل برای یک مسأله»، «اولی‌ها»، «خانه دوست کجاست»، «کوه جواهر»، «مداد بنفش»، «گلباران»، «روزی کلاغی»، «گنجشک و پنبه دانه»، «کلاغی که می‌خواست قویترین باشد»، «ریشه در خاک»، «مادر بزرگ و پرنده»، «خواب»، «پیاده رو»، «دوست عزیز و رفیق لذیذ»، «مرد جوان و خیاط حیله‌گر»، «قصه‌های یک خطی»، «دزد درخت‌ها» و «شتر و آسیابان» حضور داشته است. جشنواره «بلک مووی» در سال ۱۹۹۱ تاسیس شد و آثار منتخب را از سینمای مولف و فیلم‌های مستقل در بخش‌های مختلف انتخاب می‌کند از بخش‌های مسابقه این جشنواره می‌توان به بخش جایزه منتقدان، جایزه نوجوانان، جایزه کودکان و جایزه هیات داوران کودک اشاره کرد.